Doğumdan ölüme kadar geçen sürede insanoğlu birçok duyguyu tecrübe eder. Sevinç, hüzün, korku, endişe ve gurur gibi. Bu duygular tıpkı renklerin karışımı gibi, bir araya geldiklerinde farklı hissiyatları ortaya çıkarırlar. Çaresizlik, pişmanlık ve değersizlik gibi. Gördüğümüz vakalardan da anlıyoruz ki intihar düşüncesi bu karmaşık duygu duygu durumlarının acı bir getirisi. Peki, nasıl oluyorda bir can, canlılığına son verebiliyor ? İntihar düşüncesinde olan insanlarda nasıl bir ruh hali görülüyor ? İntihar sonrası duygusal ve ruhsal dinginlik mümkün müdür? İntihar bir çözüm müdür yoksa bir kaçış mıdır ? İntiharı önlemek mümkün müdür?
Öncelikle, bir canlının bile isteye, kendi canına kıyması doğada çok nadir görülen enteresan bir durumdur. Bu durumu ya ateş çemberinde kalıp yanarak ölmek istemeyen akreplerde görürüz ya da dağlık soğuk alanlarda yükü ağır gelen katırların kurtulmak için uçurumdan atladığında. Fakat insanoğlunu incelediğimizde, kaldırılamayan yük ağırlık değil, düşünce yükü olarak karşımıza çıkıyor. Düşünce öylesine bir yüktür ki, üzerinizden atamadığınız takdirde Dünya'nın en ağır yükü haline gelir. Bir diğer adı konuşma terapisi olan psikoterapiler bu yüzden vardır. İnsan konuştukça hafifler. İçini döktükçe rahatlar ve sorunlarıyla daha yakından yüzleşir. Önünü daha net görür ve sorunlarını çözmek için kendinde güç bulur.
İntihar vakalarında ise bunun tam tersine tam bir içine kapanıklık görülür. Yaygın olarakta bir çözümsüzlük inanışı olan "öğrenilmiş çaresizlik" dediğimiz durum görülür. Yani kişinin geçmiş olumsuz deneyimlerine dayanıp, kendini çözüme götürecek hiç bir yolun olmadığı inancı. Bu ağır karamsar kişilerde genellikle psikolojik destek alma fikri hiç oluşmaz yada çevrenin zoruyla bir iki seans destek alıp bırakırlar. Çünkü bu kişilerde genellikle birikmişlik vardır ve çözülmesi gereken onlarca konu vardır. Görünürde yakın birinin kaybından veya terkedilme gibi bir durumdan intihar edilse de, kişinin içinde bulunduğu durumla başedememesi birikmiş problemlerden ve düşük motivasyondan kaynaklıdır.
Düşünün, hayatına noktayı koymaya kararlı bir kişiden bahsediyoruz. Bu kişileri intihara sürükleyen ruhsal sürece baktığımızda yaygın olarak, ağır çaresizlik, anlaşılamama, değersizlik ve yoksunluk duygularını görürüz. İntiharda tam olarak bu duyguların zulmünün dayanılmaz olduğu günlerde gerçekleşir. İnsana ilk bakışta bir kurtuluş gibi görünür fakat özünde ciddi bir kaçıştır. Gücünü ve cesaretini kaybetmiş insan, son bir kez toparlanır, yaşadıklarına duyduğu derin öfkeyi bir saniyeliğine cesarete dönüştürür ve eylemini gerçekleştirir. Bu gerçekleştiğinde çok geçtir.
Tüm bu şeraita rağmen, intihar önlenebilir bir eylemdir. Son dakikada da olsa, çıkıp gelen bir kişi, uzanan bir el ve gerçekçi vaatler, umut aşılayan sözler kişiyi hayata döndürebiliyor. Sonraki süreçte düzenli aralıklarla alınan destek, telkin ve oturaklı teselliler ile kişi yeniden hayata bağlanıp, gayelerini bir bir hayata geçirerek, tam bir ruhsal rahatlama ile yaşantısına devam edebiliyor. Eğer sizinde çevrenizde daha önce intihara teşebbüs etmiş veya belirtilerini gösteren kişiler var ise geç olmadan tedbirinizi alın. Tedavide yaşamdaki tüm sıkıntıların gelip geçiciği olduğunun "fark edilmesi" ve örneklerle desteklenmesi çok önemlidir. Kişinin yeniden hayata bağlanmasını sağlayacak eylemler hızlandırılmalıdır. Unutmayın, kopuş neredense, dikiş oradan atılmalıdır.
Psk. Hasan Cemre Aslıhak
İntihara Sürükleyen Nedenler
Travmatik yaşantılar. (İflas, kayıp, savaş)
Ağır duygusal ve cinsel yoksunluk.
Ağır pişmanlık, kendini affedememe.
İdealist kişilikteki insanlarda beklentilerin gerçekleşmemesi.
Yaşamsal tatmin ve doyumla alakalı sorunlar.
İstatistikler
Her 40 saniyede, bir insan intihar ediyor.
Türkiye, intiharda dünya 79'uncusu.
En fazla yaşlı nüfus intihar ediyor.
İntihar edenlerin yüzde 74,3'ünü erkekler oluşturuyor.
Kadınlar, erkeklere göre intihara daha fazla teşebbüs ediyor fakat ölümle sonuçlanma erkeklerde daha fazla.
Erkekler yaşlanınca, kadınlar genç yaşta intihar ediyor.
İntihar edenlerin yarısı evlidir.
