Şu an yaşadığın çoğu sıkıntının sebebi, YETİŞTİRİLİŞİN.
Maalesef ki, ülke olarak sıkıntılı bir çocukluk dönemi geçiriyoruz. Bu sıkıntıların temelinde geleneksel yetiştirme tarzımız bulunuyor. Yani atadan, dededen görülen her yöntemin sorgulanmaksızın ve değiştirilmeksizin yeni nesle uygulanması. Bilimsellikten çok uzak olan bu tarz ne yazık ki eğitim seviyesi düşük ülkelerde çok yaygın bir biçimde kullanılıyor. Doğru çocuk yetiştirme teknikleri adlı makalelere ulaşmak çok kolayken bile ebeveynler kolaya kaçıyor. Bu sebeple insanın “kendini gerçekleştirme çabası” giderek zorlaşıyor. Psikologlar olarakta, şiddetin, zulmün, istismarın, ilgisizliğin ve en önemlisi sevgisizliğin yaşatıldığı her çocuğun, yetişkinlikte hayatının çeşitli dönemlerinde ağır bunalımlar atlattığı, davranış bozuklukları sergilediği ve kişilik karmaşası yaşadığı dönemlerin tanığı oluyoruz.
Her hatalı ebeveyn zamanında bir başka hatalı ebeveyn tarafından yetiştirilmiştir. Ailesinden gördüğü fakat onlara yansıtamadığı acılarının bedelini ödeyecek biri gerekmektedir. Bu kişi genelde kendi evlatları olur. Şimdi söyleyeceğim denklem asrın ifşası niteliğindedir. “Kişi hata yaparken, bilinçdışında kendi hatalı ebeveynlerini cezalandırma arzusu içindedir.” İşte bu yüzden vahşi arzularının kurbanı olur ve nefsini tatmin etme yoluna gider. Bir nevi basit bir etki, tepki durumudur. Kendi acılarını dindirme çabası farkında olmadan farklı acılara sebebiyet verir. Tüm bozuk psikolojisi ile yetiştirdiği kendi evladının da psikolojisi zamanla bozulur. Söylemleri ve savunmaları da hep aynıdır. Biz de babadan böyle gördük, biz de acılar çektik, biz de dayak yedik, biz de küfür işittik, biz de ilgi görmedik, biz de yokluk içinde büyüdük… Fakat atlanılan temel soru şudur: Bu çarkı durduracak yüceliği kim sergileyecek ?
İşte bu yüzden, bir uzmandan destek almanızda fayda var. Kendi kendinizi onarmadan ebeveynliğe soyunmayın. Unutmayın ki çocuk yetiştirmek bir sanattır. Bu sanatı en iyi icra edecek olanda siz eğitimli veliler olacaksınız. Saygılarımla...
Psk. Hasan Cemre Aslıhak
